In de jaren veertig en vijftig verschenen in Amerika veel misdaadfilms met een sombere en grimmige sfeer. Deze films dekken vaak af op straatlantaarns, donkere stegen en halfverlichte kamers. De sfeer past bij hun naam: Film Noir (“noir” betekent zwart in het Frans).

In Film Noir draaien de verhalen niet om traditionele helden, maar om getroebleerde mensen: een corrupte rechercheur, een misdadiger of een verleidelijke femme fatale. Vaak weet je niet wie je kunt vertrouwen. De verhaallijnen zijn ingewikkeld, vol intrige en moreel grijs gebied.

Deze stijl ontstond na de Tweede Wereldoorlog. Amerika ervoer veel onzekerheid: de oorlog was voorbij, maar de Koude Oorlog stond voor de deur, en het geloof in de American Dream brokkelde af. Film Noir legde die onrust vast.

Visueel leunt Noir zwaar op contrasten, lange schaduwen en lastige camerahoeken, beïnvloed door Duitse expres­sionistische cinema uit de jaren ’30. Regisseurs zoals John Huston, Billy Wilder en Otto Preminger pasten deze technieken toe om een beklemmende sfeer te creëren en de duistere kant van de stad te laten zien.

Meer weten over Film Noir? Bekijk deze video van Studiobinder.