White Cube

Een groep Congolese plantagearbeiders maakt kunst, koopt land terug van de opbrengsten en begint een museum.

Kunstenaar en filmmaker Renzo Martens zet met White Cube de hedendaagse discussie over koloniale geroofde kunst, eigenaarschap en winstdeling op scherp. De white cube kennen we van kunsttempels in wereldsteden, en het vervreemdende effect is dan ook groot als er midden in een Congolese palmolieplantage eentje verrijst. Tegelijk vestigt het de aandacht op de onderbelichte connectie tussen kolonialisme en de kunstwereld, bijvoorbeeld via multinationals die maar wat graag als sponsor optreden voor Westerse musea.

Het kunstcentrum is onderdeel van een onorthodox plan van kunstenaar Renzo Martens om de lokale economie aan te zwengelen. Voormalige arbeiders van de plantage boetseren er beelden, die vervolgens in chocola worden gegoten en geëxposeerd in New York. Het geld dat de succesvolle tentoonstelling oplevert gebruiken de arbeiders, die doorgaans niet meer dan één dollar per dag verdienen, om land terug te kopen dat Unilever van hen confisqueerde.

Aan de slag met deze film?

Via de "Bekijk de documentaire"-knop bovenaan deze pagina kun je de documentaire gratis bekijken op NPO Doc. De documentaire sluit aan bij de leergebieden Geschiedenis en Burgerschap, Mens en Maatschappij en behandelt thema's als (post)kolonialisme, economische ongelijkheid, eigenaarschap, machtsverhoudingen tussen het mondiale noorden en zuiden, en de rol van kunst in maatschappelijke verandering. In White Cube staat het terugkopen van land in Congo centraal: lokale arbeiders gebruiken inkomsten uit een kunstproject om land terug te kopen van internationale bedrijven die hen eerder uitbuitten.