Als Nederlandse staatsburgers kwamen meer dan 300.000 Surinamers na de onafhankelijkheid naar Nederland. Toch zorgde discriminerend en pijnlijk woningbeleid ervoor dat zij niet als volstaande burgers gezien werden.
De toenemende woningnood in Nederland in de jaren 70 zorgde voor strenge maatregelen, zoals het controversiële spreidingsbeleid. Vooral tegenover de Surinaamse migranten die na de onafhankelijkheid in 1975 het land binnenkwamen, nog steeds met een Nederlands paspoort, die eerst in overvolle pensions geplaatst werden, om daarna zelfs geweerd te worden uit bepaalde wijken. In Amsterdam, waar veel Surinamers naartoe trekken, wordt er door de woningbouwverenigingen een zogenaamd "één-per-portiek-beleid'' ingevoerd. Dit leidde ertoe dat in bepaalde wijken Surinamers totaal niet meer welkom waren — een discriminerende en mensonterende oplossing op een systematisch probleem.
Aan de slag met deze film?
Via de "Bekijk de film"-knop bovenaan de pagina is de documentaire gratis te bekijken. De documentaire sluit aan bij de leergebieden Burgerschap, Mens en Maatschappij en Geschiedenis en behandelt de thema's koloniaal verleden, onafhankelijkheid, en discriminatie. Dit jaar is Suriname 50 jaar onafhankelijk, waardoor deze documentaire perfect inzetbaar is in de geschiedenisles, om de sporen van het koloniale verleden en de omstandigheden random de onafhankelijkheid in beeld te brengen. Daarnaast blijft deze kritiek op het Nederlandse migratiebeleid erg relevant in onze huidige samenleving, waarin veel van deze problematiek ook nog steeds speelt.
Regie: Paul Ruigrok Omroep: NTR Nederland 2025, 26 min
| Thema | Koloniaal verleden, Migratie / vluchten, Racisme / discriminatie |
| Filmkenmerken | 6-30 minuten |
